W wywiadzie dla naszego uczelnianego pisma „UW” tłumaczę, jakim wyzwaniem oraz szansą jest dla naszej uczelni program wieloletni „Uniwersytet Warszawski 2016-2025”. Nie powinniśmy myśleć o nim jako o kolejnym przedsięwzięciu inwestycyjnym. Chciałbym, żeby wszyscy dostrzegli w nim szansę na wprowadzenie na uniwersytecie głębszych zmian. Ale żeby było to możliwe, musimy zmienić nasz sposób działania i myślenia. Musimy myśleć w kategorii uniwersytetu jako całości, a nie samowystarczalnych wysepek.
W rozmowie opowiadam m.in., jak wyobrażam sobie Uniwersytet Warszawski po zakończeniu programu, a więc w roku 2025. Chciałbym, żeby nasza uczelnia była przede wszystkim otwarta na bardzo wielu płaszczyznach. Otwarta wewnętrznie, w której z jednej strony możliwe jest prowadzenie badań i kształcenia wielodyscyplinarnego, a z drugiej strony możliwa jest migracja osób między różnymi jednostkami. Po drugie otwarta na intensywne kontakty z otoczeniem – czerpiąca z pomysłów świata i wysyłająca na zewnątrz idee, opracowania, rezultaty badań. Szczególnym przypadkiem otwartości na świat zewnętrzny jest umiędzynarodowienie. Bardzo ważne jest dla nas, aby każda osoba czuła się w naszych murach jak najlepiej. Chcemy, aby uniwersytet był miejscem atrakcyjnym i przyjaznym dla zagranicznych naukowców i studentów, a polskim studentom umożliwiał przebywanie w wielokulturowym i wielojęzycznym środowisku i dzięki temu rozwijanie kompetencji, które są niezwykle ważne w zglobalizowanym świecie.
Zapraszam do lektury: www.uw.edu.pl/wp-content/uploads/2018/01/pismo_uczelni_1-84-2018.pdf