Kryterium (nie)mechaniczne
Ambicja, oryginalność, pomysłowość – wszystkie te cechy Uniwersytet ma o tyle, o ile mają je i wykorzystują ludzie tworzący naszą społeczność. Wszyscy – zarówno wykładowcy i studenci, jak i pracownicy administracji. Zatrudniając pracowników, powinniśmy wymagać takich właśnie cech i jasno stawiać im takie wymagania. Wybór spośród kandydatów w konkursach czy postępowaniach rekrutacyjnych powinien opierać się na jasnych (co nie znaczy mechanicznych) i etycznych kryteriach oraz przejrzystej procedurze. Zarządzenie rektora wprowadzające taką procedurę konkursową, obecnie konsultowane z kierownikami jednostek, wejdzie w życie w nadchodzących tygodniach.
Ambicja, oryginalność i pomysłowość muszą być też podstawą oceny pracowniczej. Kariera osób o takich cechach powinna być szybsza. Dla nauczycieli akademickich musi powstać atrakcyjna ścieżka kariery dydaktycznej, nie tylko naukowej. Kształcenie to zbyt ważna funkcja (nie przypadkiem mówimy uczelnia, mając na myśli uniwersytet), aby kryteria oceny i awansu nauczycieli koncentrowały się tylko wokół osiągnięć naukowych.
W poprzednim roku zdecydowałem się wprowadzić system okresowego wzrostu wynagrodzenia dla tych pracowników uczelni, którzy w największym stopniu przyczyniają się do wzrostu prestiżu i osiągnięć swojej jednostki oraz całego Uniwersytetu. W tym roku ten program będzie kontynuowany.
Musimy też inwestować w rozwój pracowników administracji. Organizowane od dwóch lat szkolenia dla tej grupy naszej społeczności spotkały się z bardzo dużym zainteresowaniem, dlatego będą kontynuowane i wzbogacane. Powinien też powstać zespół dbający o „miękki HR” i ułatwiający mobilność wewnątrzuniwersytecką.
Uniwersytet może być w europejskiej czołówce tylko wtedy, gdy każdy pracownik zatrudniony tu na pełny etat poświęca swój czas, całą pomysłowość i potencjał dla dobra i korzyści Uniwersytetu. Wieloetatowość nie służy naszej uczelni.
Doktoranci – czas na refleksję
Szczególną uwagę trzeba poświęcić studiom doktoranckim. Uważam, że na UW należy przyjąć zasady sformułowane niedawno przez EUA**: uczestnicy studiów doktoranckich powinni być na nie przyjmowani tylko wtedy, gdy uczelnia jest w stanie zapewnić im właściwe środowisko naukowe, odpowiedzialną opiekę promotorską, wspierać ich mobilność i zaoferować takie warunki finansowe, by mogli całkowicie skupić się na swoim projekcie.
Niestacjonarne studia doktoranckie powinny funkcjonować w przypadkach uzasadnionych specyfiką projektu i sytuacji doktoranta. Musimy również wyciągać wnioski z faktu, że przytłaczająca większość doktorantów nie znajdzie pracy na uczelniach, dlatego powinno być to uwzględnione w programach tych studiów oraz doborze i sformułowaniu projektów badawczych.